Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης

Η θεραπεία του Συνδρόμου Πυελικής Συμφόρησης, όπως ισχύει και για τη διαγνωστική διερεύνηση, περιλαμβάνει τη συμμετοχή ιατρών από διάφορες ειδικότητες. Πιο συγκεκριμένα, συμμετέχουν ο γυναικολόγος, ο αγγειοχειρουργός και επεμβατικός ακτινολόγος, στην περίπτωση που έχουν διερευνηθεί και αντιμετωπιστεί ή αποκλειστεί άλλες παθήσεις που ενδέχεται να προκαλούν Χρόνιο Πυελικό Πόνο.

Επίσης, δεν αποτελεί λύση η αναλγητική θεραπεία, όπως και η ορμονοθεραπεία και οι κορσέδες συμπίεσης των κιρσών του αιδοίου. Αντιθέτως, είναι μια εντελώς συμπτωματική θεραπεία με πρόσκαιρη ανακούφιση, μέχρι να επιδεινωθεί η κατάσταση ή εφαρμόζεται σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν οποιαδήποτε άλλη μορφή αντιμετώπισης.

Για τη χειρουργική απολίνωση των φλεβών που πάσχουν χρειάζεται νοσηλεία και αναισθησία, ενώ είναι απαραίτητο να γίνουν τομές. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, η απαίτηση για μετεγχειρητική ξεκούραση για μια μητέρα δύο και περισσοτέρων παιδιών δεν είναι ρεαλιστική.

Αναλόγως με το πού εντοπίζονται οι φλέβες που πάσχουν, ποικίλει και η βαρύτητα της επέμβασης. Τα ποσοστά υποτροπής που αναφέρονται είναι περίπου 20%. Συνήθως, ο εμβολισμός και η ναρθηκοποίηση των φλεβών που πάσχουν πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία, ενώ απαιτείται νοσηλεία για μια ημέρα.

Αντίστοιχα, ο σκληρυντικός αφρός αποτελεί μια πιο νέα μέθοδο θεραπείας, η οποία έχει και πολύ καλά αποτελέσματα. Με τη βοήθεια των υπερήχων πραγματοποιείται έκχυση του σκληρυντικού αφρού στις φλέβες. Σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται νοσηλεία, ενώ η μέθοδος είναι ανώδυνη.

Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις η χειρουργική εκτομή των ωοθηκών ή και της μήτρας δεν απαλλάσει οριστικά από το πρόβλημα τις ασθενείς.

Γενικά, το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης αποτελεί μια συνηθισμένη και συχνά αδιάγνωστη αιτία του Χρόνιου Πυελικού Πόνου, καθώς και της υποτροπής των κιρσών των κάτω άκρων. Συνήθως, οι ασθενείς επισκέπτονται ιατρούς δύο ειδικοτήτων, δηλαδή γυναικολόγο και αγγειοχειρουργό.

Γενικά, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα του Συνδρόμου είναι τα ακόλουθα:

1. Χρόνιος πυελικός πόνος, που γίνεται εντονότερος στην όρθια στάση, καθώς και στο τέλος της ημέρας. Ο πόνος αυτός φτάνει στο μέγιστο της έντασής του 2-3 ημέρες πριν αρχίσει η περίοδος.
2. Η δυσμηνόρροια, δηλαδή η επώδυνη εμμηνορρυσία, παρουσιάζεται με ιδιαίτερα έντονο πόνο τις δύο πρώτες ημέρες του κύκλου.
3. Η δυσπαρεύνια, δηλαδή ο πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή και μετά από αυτή, αποτελεί ακόμα ένα σύμπτωμα. Σε αυτή την περίπτωση, είναι χαρακτηριστικό το αίσθημα ενός βαθιά εντοπιζόμενου πυελικού πόνου ή το αίσθημα βάρους στην περίπτωση που η γυναίκα σταθεί όρθια μετά από πρωινή σεξουαλική επαφή. Η διάρκεια του αισθήματος αυτού μπορεί να είναι αρκετές ώρες.
4. Συχνά, παρουσιάζονται κιρσοί (διατεταμένες φλέβες) στα έξω γεννητικά όργανα, τους γλουτούς, το περίνεο και τα κάτω άκρα.
5. Επιπρόσθετα, το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης αποτελεί μια συχνή αιτία υποτροπής των κιρσών των κάτω άκρων. Πολλές φορές, η αντιμετώπιση που προτείνεται συνήθως δεν στοχεύει στην αιτία που προκάλεσε εξ αρχής τους κιρσούς.
6. Τέλος, τα “κουρασμένα” πόδια που εμφανίζουν αίσθημα βάρους, ιδιαίτερα με την έναρξη της περιόδου, σε συνδυασμό με την επιδείνωση του πυελικού πόνου αποτελούν ακόμα ένα σύμπτωμα.