Νόσος Buerger

Ως βασικότερη επιπλοκή της νόσου Buerger θεωρείται ο αποκλεισμός των αρτηριών των άκρων. Ως αποτέλεσμα, το οξυγόνο μειώνεται και οι θρεπτικές και απαραίτητες για την επιβίωση των ιστών ουσίες επίσης μειώνονται. Επομένως, δεν φτάνει ικανή ποσότητα οξυγόνου στα άκρα των δακτύλων και προκαλείται η νέκρωσή τους, δηλαδή γάγγραινα.

Η γάγγραινα εκδηλώνεται με σκούρο μπλε ή μαύρο χρώμα στο δέρμα, ενώ ο ασθενής χάνει την αισθητικότητα της πάσχουσας περιοχής και αναδύεται μια άσχημη μυρωδιά. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας, που ενδέχεται να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό του σκέλους.

Ουσιαστικά, δεν υπάρχουν διαγνωστικές εξετάσεις που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της νόσου Buerger. Φυσικά, ο εξειδικευμένος ιατρός μπορεί να προτείνει μια σειρά από εξετάσεις, οι οποίες αποκλείουν άλλες παρόμοιες παθήσεις. Έτσι, με τον αποκλεισμό αυτόν, οδηγείται στη διάγνωση της νόσου.

Τέτοιες εξετάσεις είναι οι εξής:

• Εξετάσεις αίματος.
• Δοκιμασία Allen, κατά την οποία εξετάζεται η βατότητα των αρτηριών που τροφοδοτούν με αίμα το χέρι.
• Αγγειογραφία, η οποία αποτελεί μια επεμβατική διαγνωστική μέθοδο. Πραγματοποιείται τόσο στο σκέλος που πάσχει όσο και στα υπόλοιπα, παρά την έλλειψη συμπτωμάτων. Μέσω της αγγειογραφίας, φαίνονται οι αγγειακές βλάβες που ενδεχομένως υπάρχουν, προτού εκδηλωθούν ακόμα συμπτώματα.

Ένας εξειδικευμένος και έμπειρος Αγγειοχειρουργός, όπως είναι ο Γεώργιος Γαλανόπουλος, μπορεί να καθοδηγήσει τον ασθενή με τον κατάλληλο τρόπο, προκειμένου να κάνει τις απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις. Η έγκυρη και έγκαιρη διάγνωση είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο Buerger. Ωστόσο, είναι δυνατόν να σταματήσουμε την εξέλιξη της νόσου και να αποφευχθούν τα συμπτώματα, καθώς και οι επεμβάσεις για ακρωτηριασμό. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται ο ασθενής να απέχει εντελώς από όλα τα προϊόντα καπνού, καθώς ακόμα και η μικρότερη ποσότητα νικοτίνης ενδέχεται να πυροδοτήσει τη νόσο.

Επομένως, η ειδική υποστήριξη για απεξάρτηση από τον καπνό είναι απαραίτητη. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με συμβουλευτική υποστήριξη από ειδικούς, καθώς και με τη χορήγηση των κατάλληλων φαρμακευτικών ουσιών.

Επιπρόσθετα, υπάρχουν και άλλες θεραπείες για τη νόσο Buerger, οι οποίες όμως έχουν μικρή αποτελεσματικότητα. Αυτές είναι οι ακόλουθες:

• Αγγειοδιασταλτικά φάρμακα, ή φάρμακα που εμποδίζουν την δημιουργία θρόμβων.
• Καταστροφή νεύρων που προκαλούν σύσπαση των αρτηριών.
• Ερεθισμός περιοχών του νωτιαίου μυελού για αγγειοδιαστολή των αρτηριών.
• Παράγοντες αγγειογένεσης (δημιουργίας νέων αγγείων).
• Ακρωτηριασμός τμήματος ή και ολόκληρου του σκέλους.
• Καθημερινές συνήθειες για προστασία των χεριών και ποδιών.

Γενικά, οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο Buerger χρειάζονται καθημερινή φροντίδα στα χέρια και τα πόδια. Επίσης, είναι απαραίτητο να ελέγχονται σε καθημερινή βάση τα δάχτυλα, προκειμένου να εντοπιστούν μικροτραυματισμοί στο δέρμα. Ακόμα, ο ασθενής χρειάζεται να θυμάται ότι, αν έχει απώλεια αισθητικότητας σε κάποιο δάχτυλο, τότε ο τραυματισμός δεν γίνεται αντιληπτός.

Επιπρόσθετα, οι ιστοί είναι ευαίσθητοι στις λοιμώξεις από μικρόβια, εξαιτίας της μειωμένης αιμάτωσης στα άκρα. Φυσικά, ακόμα και οι γραντζουνιές ενδέχεται να εξελιχθούν σε σοβαρές λοιμώξεις, οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή και φροντίδα. Τέλος, η στοματική ουλίτιδα χρειάζεται να ελέγχεται τακτικά, λόγω της σύνδεσης που έχει με τη νόσο. Επομένως, οι συχνές επισκέψεις στον οδοντίατρο είναι απαραίτητες.