H κοιλιακή αορτή είναι μια μεγάλη αρτηρία, η οποία εκτείνεται από το διάφραγμα ως το ύψος του ομφαλού περίπου και βρίσκεται μπροστά από τη σπονδυλική στήλη. Η φυσιολογική διάμετρος της κοιλιακής αορτής είναι 2 εκατοστά στους άνδρες και λίγο μικρότερη στις γυναίκες. Όταν σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο η διάμετρος της αορτής αυξηθεί πάνω από 3 εκατοστά, μιλάμε πλέον για ανεύρυσμα.
Τα ανευρύσματα της κοιλιακής αορτής είναι πολύ συχνότερα στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Υπολογίζεται, ότι ένα ποσοστό 4 με 8% των ανδρών άνω των 65 ετών έχει ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες είναι 0,5 με 1,5%. Η κύρια αιτία δημιουργίας τους είναι το κάπνισμα. Άλλες αιτίες είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερίνη, η προχωρημένη ηλικία κλπ. Συστήνεται λοιπόν σε όλους τους καπνιστές άνω των 65 ετών να διενεργείται ένα έγχρωμο υπερηχογράφημα (τρίπλεξ), ώστε να μπορεί να διαγνωσθεί έγκαιρα ένα πιθανό ανεύρυσμα. Η έγκαιρη διάγνωση στην ιατρική έχει εξέχουσα σημασία. Στην περίπτωση του ανευρύσματος η έγκαιρη διάγνωση έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία, διότι οι επιπλοκές του μπορεί να αποβούν μοιραίες για τον ασθενή. Άλλωστε πρέπει να έχει κανείς πάντα κατά νου ότι το ανεύρυσμα σπανίως γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή, διότι συνήθως δεν προκαλεί καμιά ενόχληση, μέχρις ότου σπάσει (ρήξη ανευρύσματος). Για το λόγο αυτό, αποκαλείται συχνά : «αθόρυβος δολοφόνος».
Όταν διαγνωσθεί, η περαιτέρω αντιμετώπισή του εξαρτάται κύρια από τη διάμετρο (το μέγεθος) και τη μορφολογία του. Αν είναι μικρής διαμέτρου, τότε παρακολουθείται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, ενώ όταν υπερβαίνει κάποιο όριο, τότε πρέπει να αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Ο αγγειοχειρουργός εξετάζοντας κάθε περίπτωση μπορεί να καθοδηγήσει σωστά τον ασθενή, ώστε να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές του ανευρύσματος. Οι ασθενείς με ανεύρυσμα θα πρέπει να διακόψουν το κάπνισμα, να ρυθμίζουν την πίεση και τη χοληστερίνη τους. Aν το ανεύρυσμα πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά, τότε και πάλι ο αγγειοχειρουργός μπορεί να προτείνει την ανοιχτή ή την ενδαγγειακή αντιμετώπιση, λαμβάνοντας υπ’όψιν τα χαρακτηριστικά του ασθενή και του ανευρύσματός του.
Aξίζει να αναφερθεί, ότι οι δυο τεχνικές χειρουργικής αντιμετώπισης των ανευρυσμάτων, ανοιχτή και ενδαγγειακή, διαφέρουν σε βασικά σημεία και κυρίως στο ότι ενώ στην ανοιχτή το ανεύρυσμα αφαιρείται και στη θέση του τοποθετείται συνθετικό μόσχευμα, στην ενδαγγειακή (με στέντ) το ανεύρυσμα παραμένει στη θέση του, δεν αφαιρείται, αλλά απομονώνεται από την κυκλοφορία του αίματος!
